Acadamh Ríoga na hÉireann, LS 1339, lch 282
BAÍ rí amra de Grecaib Salemon a ainm. Doronad dī cobled mór do la ríg dia thuathaib. Ros gab mesca mor. Ro batar etairise ocon ríg. Mo arise duib innocht ol se fri triar cáem dia muntir. Dogentar or seat. Is amlaid dī ro batar ocond aire & sesra fína ina farrad. & gilla oc gabail chaindle friu. Baí cach díb oc airiuc thuile di arailiu. Maith tra or in tres fer. Is maith dún atlochomar diar tigerna. Maith siansa in chuirp acht oenrét. It failte na cossa inna roguth cen gluasacht. Fáilti na lláma ic tairbirt in chuirp. Failte na súle oc descin in tuara. Failti na sróna fria bolud. Failti na béoil fria blassacht. Atá ní nad failid and .i. ar n-estecht ar ní chluinethar cách úan parabuil mbind fri araile.
Bhí rí clúiteach ag na Gréagaigh, Salemon a ainm. Rinneadh fleá mhór dó le rí dá chuid tuatha. Bhí siad ar deargmheisce. Ní raibh na daoine seo le trust ag an rí.
“Is fúibhse mo chosaint anocht,” ar seisean le triúr dá chuid compánach.
“Déanfar é,” ar siad.
Is amhlaidh a bhí siad ag faire agus flaigín fíona leo agus giolla ag coinneáil coinnle leo. Bhí gach aon díobh ag déanamh siamsa don chuideachta.
“Tá go maith,” ars an treas fear. “Is maith dúinn buíochas a ghabháil lenár dtiarna. Is aoibhinn don chorp, diomaite d'aon rud amháin. Is sona iad na cosa ina síneadh gan ghluaiseacht. Sona na lámha ag freastal ar an gcorp. Sona na súile ag breathnú ar an mbia. Sona an tsrón á bholú. Sona an béal á bhlaiseadh. Tá rud éigin ann nach bhfuil sona, .i. ár n-éisteacht, óir ní chloiseann muid seanrá binn óna chéile.”