Laoi an Chruthaithe

Nāsadīya Sūkta

Ṛg Veda 10:129

Ag an am sin ní raibh beith ann ná neamhbheith.
Ní raibh an t-aer ann ná an neamh thairis.
Céard a chlúdaigh, céard a chosain, cén áit?
An raibh duibheagán dothomhaiste ann?

Ní raibh bás ann ná neamhbhásmhaireacht.
Ní raibh lorg an lae ná na h-oíche ann.
D’análaigh an t-aon gan aer leis féin.
Ní raibh rud ar bith eile ann.

Bhí dorchadas fillte i ndorchadas ar dtús,
Uisce doiléir an méid seo uile.
As neamhní ceilte i neamhní,
rugadh an t-aon trí chumhacht teasa.

Tháinig mian ar dtús.
Céadsíol na hintinne a bhí inti.
Saoithe a scrúdaigh a gcroí go críonna
a d’aithin gaol na beithe le neamhbheith.

Shín siad a dtéad ó cheann go ceann.
Céard a bhí faoi, céard os a chionn?
Bhí síoladóirí ann. Bhí fórsaí móra ann.
Bhí cumhacht thíos, bhí tabhartas thuas.

Cá bhfios go fírinneach nó cé a déarfaidh
cár rugadh an uile agus cad as don chruthú?
Tháinig na déithe tar éis an tuismidh.
Cé aige a bhfuil a fhios cár éirigh sé?

Conas a tharla an cruthú seo,
má múnlaíodh nó mura múnlaíodh é,
an té a fhéachann anuas ó na flaithis,
tá a fhios aige. Nó b’fhéidir nach bhfuil.

नासदासीन्नो सदासीत्तदानीं नासीद्रजो नो व्योमा परो यत् |
किमावरीवः कुह कस्य शर्मन्नम्भः किमासीद्गहनं गभीरम् ॥ १॥

न मृत्युरासीदमृतं न तर्हि न रात्र्या अह्न आसीत्प्रकेतः |
आनीदवातं स्वधया तदेकं तस्माद्धान्यन्न परः किञ्चनास ॥२॥

तम आसीत्तमसा गूहळमग्रे प्रकेतं सलिलं सर्वाऽइदम् |
तुच्छ्येनाभ्वपिहितं यदासीत्तपसस्तन्महिनाजायतैकम् ॥३॥

कामस्तदग्रे समवर्तताधि मनसो रेतः प्रथमं यदासीत् |
सतो बन्धुमसति निरविन्दन्हृदि प्रतीष्या कवयो मनीषा ॥४॥

तिरश्चीनो विततो रश्मिरेषामधः स्विदासीदुपरि स्विदासीत् |
रेतोधा आसन्महिमान आसन्त्स्वधा अवस्तात्प्रयतिः परस्तात् ॥५॥

को अद्धा वेद क इह प्र वोचत्कुत आजाता कुत इयं विसृष्टिः |
अर्वाग्देवा अस्य विसर्जनेनाथा को वेद यत आबभूव ॥६॥

इयं विसृष्टिर्यत आबभूव यदि वा दधे यदि वा न |
यो अस्याध्यक्षः परमे व्योमन्त्सो अङ्ग वेद यदि वा न वेद ॥७॥