Brexit: scéal grinn

Bhí scata good ol’ boys (GOBs) ag seilg an racúin oíche amháin lena gcuid con. Rith na cúnna rompa gur thimpeallaigh siad crann ard dosach, agus iad ag tafann in ard a gcinn. Bhí na GOBs cinnte go raibh racún acu thuas ansin, cé nach raibh sé le feiceáil sa duilliúr. Dhreap Jake, an duine ab aclaí agus is dúire acu, an crann leis an racún a leagadh. Chuaigh sé suas as radhrac sa chrann. Roimh i bhfad chuala siad raic ollmhór thuas ansin, le chuile bhéicíl is screadach is drannach. “Ní racún é seo, ach bobchat!” a scréach Jake. “Scaoil é! Scaoil é!”
“Ní féidir linn é a scaoileadh! Is féidir go mbuailfidh muid thusa!”
Lean an clampar agus an bhéicíl ar aghaidh, níos fíochmhaire ná riamh.
“Scaoil é, a deirim! Scaoil é!!”
“Ní féidir linn!”
“Is cuma! Scaoil!! Tá faoiseamh ag teastáil ón mbeirt againn!”